وبلاگ :
احكام
يادداشت :
يك داستان واقعى
نظرات :
0
خصوصي ،
5
عمومي
نام:
ايميل:
سايت:
مشخصات شما ذخيره شود.
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
اين پيام به صورت
خصوصي
ارسال شود.
+
مهدي
نويسنده ي محترم؛
البته نبايد از اين نکته غافل شد که در فطرت هر آدمي خدا پرستي هست ولي ممکن است به خاطر ظلم فراواني که شخص به خودش يا به ديگران مي کند، قلب و فطرتش تيره و تاريک شده باشد و براي هميشه از ياد خدا غافل بماند.
فرعون هم که در لحظه ي آخر عمرش ايمان آورد، موقعي ايمان آورد که ديگر فرصتي براي او باقي نمانده بود. براي همين در آيه ي بعد خداوند مي فرمايد ايمان تو در اين زمان فايده اي ندارد زيرا که در گذشته هميشه معصيت خدا را مي کردي. و ايمان فرعون در هنگام مرگ بود. زماني که همه ي پرده ها براي همه کنار مي رود و ايمان آوردن در اين زمان از روي ناچاري و فاقد ارزش است.
موفق باشيد